Recenzja "Pamiętnik księgarza" - Shaun Bythell

Tytuł: „Pamiętnik księgarza” 

Autor: Shaun Bythell 

Wydawnictwo: Insignis 

Ilość stron: 251 

Ocena: 5/10

 Opis 

Młody Szkot pod wpływem impulsu przejmuje podupadły antykwariat i postanawia rozkręcić ów bez wątpienia niełatwy interes. Jak się okazuje, decyzja ta wywraca jego życie do góry nogami. 

Poznajcie Shauna Bythella, księgarza, bibliofila i wyjątkowego mizantropa ze szkockiego miasteczka Wigtown. Prowadzi tu swój antykwariat, którego niezliczone półki uginają się pod ciężarem tysięcy książek. Wśród nich można znaleźć wszystko: od szesnastowiecznej Biblii po pierwsze wydania powieści Agathy Christie. Raj dla miłośnika książek? Cóż… prawie. 

W swoich szczerych, sarkastycznych i przezabawnych zapiskach dokumentuje obfitujące we wzloty i upadki ­codzienne życie księgarza: utarczki z wrednymi klientami, problemy z ekscentrycznym personelem, frustracje z powodu chronicznie pustej kasy, podróże do najodleglejszych zakątków Wielkiej Brytanii w poszukiwaniu książkowych skarbów, emocje towarzyszące niespodziewanym znaleziskom, uroki małomiasteczkowego życia… O tym wszystkim przeczytacie w pełnym szkockiego poczucia humoru „Pamiętniku księgarza”. 

/opis pochodzi od wydawcy/

Moja ocena 

Książka ma bardzo barwną i uroczą okładkę. To, oraz fakt, że też pracuję z książkami zachęciło mnie do sięgnięcia po zapiski księgarza. Jednak autor szybko ustawił mnie do pionu, zwracając uwagę, że jego profesja z moją mają niewiele wspólnego, i choć mogę się z nim nie zgadzać w tej kwestii, nie ulega wątpliwości, że biblioteki są dla jego działalności zagrożeniem. Myślę, że autor znienawidziłby mnie jeszcze bardziej, gdyby się dowiedział, że jego książkę przeczytałam w wersji ebooka na czytniku. I choć to nie było urządzenie od kindle, to pewnie mnie to nie rozgrzesza w jego oczach. 

A czy ja polubiłam jego książkę? 

„Pamiętnik księgarza” wcale nie jest napisany w tak

zabawny sposób, jak się tego spodziewałam. Poczucie humoru Shauna jest specyficzne i ja go po prostu nie kupuję. Może czasem się zaśmiałam, ale w większości czułam się zażenowana jego obserwacjami. Poza tym mam wrażenie jakby jego pamiętnik był bardziej dziennikiem. Mało jest w nim emocji i przemyśleń, to raczej zapis suchych faktów z rocznej pracy księgarza. Świadczą o tym chociażby wzmianki o ilości zamawianych i zrealizowanych internetowych zamówieniach, dzienny utarg oraz podanie ilości klientów odwiedzających antykwariat. 

"Zdaniem antropologów po wejściu do nieznanego miejsca instynktownie zatrzymujemy się i wypatrujemy potencjalnych zagrożeń, ale tajemnicą jest dla mnie, jakie niebezpieczeństwo może czyhać w antykwariacie – oczywiście z wyjątkiem właściciela, który ma nerwy jak postronki i może być agresywny, bo kolejny raz ktoś zablokował mu drogę”. 

Choć Shaun Bythell kupił księgarnię świadom problemów z jakimi przyjdzie mu się zmierzyć, i niby

nie żałuje swojej decyzji, ja nie miałam wrażenia jakby lubił swoją pracę. I co jest straszne, to sam przyznał się do tego, że zaczął traktować książki jak towar, którym handluje. Ja mimo, że na co dzień otoczona jestem książkami, to w domu w każdej wolnej chwili co robię? Oczywiście czytam! Dlatego trochę tego nie rozumiem. 

Mam również wrażenie, że autor słabo sobie radzi w egzekwowaniu od swoich pracowników posłuszeństwa. Może nie ma zdolności przywódczych, ale ja bym chyba nie pozwoliła tak ingerować w wizję mojego sklepu, jak robiła to Nicky, nawet gdyby mi zagroziła, że odejdzie. Po prostu wydaje mi się, że gdzieś trzeba postawić te granicę między szefem i pracownikiem. 

Mimo, że książka jest raczej przeciętna, to ewidentnie czuło się tę atmosferę poszukiwacza skarbów, gdy autor jechał oceniać oferowany przez klientów księgozbiór. Z kart książki wyłania nam się obraz, małego miasteczka w którym wszyscy się znają i tworzy to niepowtarzalną atmosferę bliskości i zażyłości. 

Książka nie jest długa, jednak ja się z nią trochę męczyłam. Choć zdania są krótkie, co powinno ułatwiać czytanie, klimat i postać samego księgarza, jakoś nie ciągnie do bliższego poznania tego specyficznego miejsca. A szkoda, bo ze zdjęć sklep prezentuje się pięknie i aż chciałoby się tam znaleźć. Sama książka wywołuje raczej odwrotny efekt. 

„Pamiętnik księgarza” to książka z potencjałem, który w moim odczuciu raczej nie został wykorzystany. Autor skutecznie zraził mnie do swojego zawodu, niż zachęcił do szperania między półkami pełnymi starych książek. Jednak myślę, że warto sięgnąć po książkę i dowiedzieć się z jakimi klientami możemy się spotkać pracując w handlu, lub jak zachowywać się aby nie stać się obiektem żartów sprzedawców. 

Książkę odebrałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy.