„Na skraju załamania” - B. A. Paris

 Tytuł: „Na skraju załamania”
Autor: B. A. Paris
Wydawnictwo: Albatros
Ilość stron: 352
Ocena: 8/10

 

Opis

Deszczowa noc, głuche telefony i to okropne poczucie winy...
Wszystko zaczęło się tamtej nocy. W lesie.
Cass Anderson nie zatrzymała się, by sprawdzić, czy siedząca w zaparkowanym na leśnej drodze samochodzie kobieta nie potrzebuje pomocy. Teraz nieznajoma nie żyje. Od tamtej feralnej nocy Cass nie może się pozbierać – regularnie powtarzające się głuche telefony mącą jej spokój, a ona sama czuje, że nieustannie jest obserwowana. Nawet najmniejszy dźwięk przyprawia ją o przyspieszone bicie serca i ciarki. Nękana wyrzutami sumienia zaczyna miewać kłopoty z pamięcią. Coraz częściej nie może sobie przypomnieć, czy zażyła lekarstwa, jaki kod odblokowuje alarm, gdzie zaparkowała samochód, dlaczego zamówiła dziecięcy wózek, skoro nie jest w ciąży, i czy leżący na blacie w kuchni nóż na pewno nie był pokryty krwią… Jedyne, czego nie może wyrzucić z pamięci, to twarz zamordowanej kobiety.
/opis pochodzi od wydawcy/

Moja opinia

„Na skraju załamania” jest trzecią książką autorki, którą miałam okazję przeczytać. Podobnie jak w poprzednich powieściach B.A. Paris, tutaj również mamy mnóstwo zwrotów akcji, narastający niepokój i bardzo dynamiczne zakończenie. Kolejny dobry thriller z ciekawym pomysłem na fabułę.

Cass Anderson jest nauczycielką i właśnie zaczyna swój urlop. Po spotkaniu ze znajomymi, w burzy wraca do domu. Choć obiecała mężowi, że nie pojedzie trasą na skróty przez las, wiedziona intuicją wybiera właśnie drogę Blackwater Lane. Z każdym kilometrem zaczyna coraz bardziej żałować swojej decyzji. Na poboczu drogi widzi zaparkowany samochód i kobietę w środku. Zatrzymuje się w przeświadczeniu, że nieznajoma potrzebuje pomocy, ale kobieta nie wysiada z pojazdu, ani nie daje żadnego znaku, że jest w potrzebie. Im dłużej Cass czeka w samochodzie, tym bardziej boi się, że to jest jakiś podstęp, więc odjeżdża, obiecując sobie, że z domu zawiadomi policję, aby zbadali sytuację. Zapomina jednak o całym zdarzeniu, aż do kolejnego dnia, gdy okazuje się, że mijana przez nią kobieta została zamordowana. A gdy na jaw wychodzi, że Cass znała ofiarę, zaczyna się seria dziwnych zdarzeń i kobieta kompletnie się załamuje.

Podobał mi się pomysł na fabułę. Cass oprócz poczucia winy, że nie pomogła kobiecie w potrzebie, zaczyna bać się o swoje życie, będąc przekonaną, że morderca ją widział i postanowi się zemścić. Dom na uboczu, który kiedyś wydawał się jej azylem, teraz stał się dla niej więzieniem. Spokojne życie zamienia się w koszmar, gdy zaczynają ją dręczyć głuche telefony. A do tego dochodzi jeszcze obawa, że zachoruje na demencję, podobnie jak jej mama, która miała tylko 44 lata, kiedy pojawiły się objawy choroby. Obie te rzeczy wywołują w kobiecie ogromny stres. Mimo wsparcia ze strony męża oraz najlepszej przyjaciółki, Cass zaczyna zachowywać się coraz mniej racjonalnie.

Książkę czyta się szybko, ale czasem ilość opisów mnie męczyła.
Autorka bardzo dobrze wykreowała główną bohaterkę i jej rozterki oraz obawy. Jest bardzo realną postacią. Splot wydarzeń sprawia, że Cass sama już sobie nie ufa i ewidentnie czuć jej panikę w powieści. Napięcie utrzymuje się do samego końca. Zakończenie wyjaśnia wszystkie wątpliwości, jakie pojawiają się w głowie czytelnika podczas lektury. I choć może jest do przewidzenia, to świadomość, że jest bardzo realistyczne wywołuje u odbiorcy uczucie niepokoju. Okazuje się, że każdy z nas może znaleźć się na miejscu Cass.
Jeśli poprzednie książki autorki przypadły wam do gustu, ta powieść was nie rozczaruje. Mnie się bardzo podobała.