"Szeptacz" - Alex North

Tytuł: „Szeptacz 

Autor: Alex North 

Wydawnictwo: Muza 

Ilość stron: 480 

Ocena: 9/10

 O książce 

Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem... 

Pisarz Tom Kennedy nie potrafi pogodzić się z nagłą śmiercią żony. Tęsknota za nią staje się szczególnie dotkliwa w momentach, gdy nie może znaleźć wspólnego języka ze swoim synem. Obaj mają nadzieję, że zmiana otoczenia pozwoli im uporać się z traumą. 

Senne Featherbank wydaje się idealne, by zacząć wszystko od nowa. Ale miejscowość ma swoją mroczną przeszłość. Dwadzieścia lat wcześniej seryjny morderca zamordował tu pięciu kilkuletnich chłopców. Prasa nadała mu przezwisko Szeptacz, ponieważ w nocy miał w zwyczaju szeptać pod oknami swych ofiar. 

Kiedy dochodzi do zaginięcia małego chłopca, koszmar sprzed lat powraca. Prowadzący śledztwo detektywi dostrzegają niepokojące podobieństwo do sprawy Szeptacza...

/opis pochodzi od wydawcy/ 

Moja opinia 

Zachęcona dość mocną promocją tej książki oraz licznymi pozytywnymi opiniami i ja sięgnęłam po „Szeptacza”. I przepadłam! 

„Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, 

Szeptać zacznie ktoś wieczorem. 

Jeśli na dwór wyjdziesz sam, 

Złego Pana spotkasz tam. 

Jeśli okna uchylisz choć trochę, 

Pukanie w szybę usłyszysz przed zmrokiem. 

Jeśli jesteś sam i miewasz się źle, 

Pan Szeptacz na pewno odwiedzi Cię.” 

W książce obserwujemy trudną relację ojca ze swoim synem. Po śmierci żony i matki, ta dwójka choć mocno się stara, nie potrafi stworzyć szczęśliwej rodziny. Dom, w którym mieszkają za bardzo przypomina im bolesne wspomnienia i pogłębia tęsknotę, więc postanawiają się przeprowadzić w nadziei, że nowe miejsce będzie też nowym początkiem. Nietypowy dom, wybrany przez Jake’a, skrywa jednak w sobie kilka tajemnic, o których ojciec i syn nie mają zielonego pojęcia. 

Książka ma niesamowicie mroczny klimat, który przyciąga czytelnika. Dziwny dom, w którym słychać niepokojące dźwięki i czuć czyjąś obecność, napawa lękiem i sprawia, że człowiek aż chce się obejrzeć by utwierdzić się w przekonaniu, że wszystko jest w porządku. 

Rymowanka o Szeptaczu powtarzana przez dzieci wydaje się być nic nieznaczącym wierszykiem, ale usłyszana w nocy potrafi wzbudzić niepokój. 

Dobrze wykreowani bohaterowie, których nie da się nie lubić mocno wciągają czytelnika w społeczność miasteczka Featherbank. A samo miasteczko powoli wyjawia swoje tajemnice.

Konstrukcja zdań sprawia, że strony znikają w zaskakującym tempie i ani się nie obejrzałam, a dotarłam do końca. A ten może i mnie nie wbił w fotel i nie okazał się jakiś wielkim wow, ale uważam, że autor dość dobrze wybrnął z stworzonej przez siebie historii. I ze spokojem mogę polecić „Szeptacza”, bo spędziłam z nim pełne niepokoju chwile oczekując w napięciu na rozwiązanie całej sprawy.