Wariatka

Tytuł: „Wariatka”
Autor: Joanna Jodełka  
Wydawnictwo: Świat Książki
Ilość stron: 284
 Ocena: 8/10

Opis 

Joanna, autorka kryminałów, przebywa w szpitalu psychiatrycznym w stanie ciężkiej depresji.

Odmawia przyjmowania leków. 

Wszystko zmienia się, gdy dostaje nowo wydaną książkę, którą kiedyś napisała, a w szpitalu ktoś próbuje ją udusić. 

Joanna uświadamia sobie, że musi działać. 

Zaczyna przyjmować leki, ale ukrywa, że jej stan się poprawia, a mózg pracuje na coraz wyższych obrotach.

/opis wydawcy/  

Moja opinia 

Joannę poznajemy w szpitalu psychiatrycznym, w którym znalazła się w stanie ciężkiej depresji, po śmierci swojego męża. Jest wycofana i odmawia przyjmowania leków. Zmiana w jej nastawieniu następuje, gdy dostaje egzemplarz swojej pierwszej książki, która właśnie teraz została wydana. Wraz z dotarciem do Joanny powieści, pojawia się również poczucie zagrożenia i kobieta postanawia zrobić wszystko by wyjść na wolność. Nie myli się. Komuś bardzo zależy by znikła. Jednak Asia jest uparta i przebiegła, a jej celem jest odkrycie prawdy, komu zależało na ukazaniu się jej powieści właśnie teraz. 

Powieść jest dość zagmatwana. Razem z Joanną czytamy fragmenty jej nowo wydanej książki. Jest to historia oparta na faktach, która opowiada o zaginionej Justynie i przedstawia prowadzone w tej sprawie śledztwo. Choć Asia w swojej książce zmieniła imiona swoim bohaterom, by nie łączyć ich z realnymi postaciami, w egzemplarzu który trafił do księgarni, ktoś celowo zignorował zamierzenie autorki. Joanna zyskała rozgłos, ale i wielu wrogów. 

Sama Joanna jest ciekawą postacią. Doskonale potrafi zmieniać role i odgrywać przedstawienia. Potrafi przekonująco opowiadać, i wykorzystuje tę umiejętność by zdobyć cenne dla siebie informacje. Jest świetną manipulatorką. Ma gdzieś zasady panujące w społeczeństwie i wielokrotnie postępuje wbrew przyjętym normom, by obserwować reakcję otoczenia. A obserwatorem, podobnie jak słuchaczem, jest doskonałym. Czasem rzeczywiście się zastanawiałam, czy jest osobą godną zaufania. 

Autorka bardzo dobrze poradziła sobie z przedstawieniem natłoku myśli, jaki panował w głowie Joanny. Rozdziały opisane z jej perspektywy, były gorączkowymi przemyśleniami, które próbowały połączyć jak najwięcej faktów w jedną całość. 

Książkę czyta się szybko i z wciąż rosnącym napięciem. A zakończenie mnie zaskoczyło. Jest to jedna z tych książek, o których rozmyśla się jeszcze długo po skończeniu czytania. I takie powieści lubię najbardziej!