Żniwiarz. Czerwone słońce

Tytuł: Żniwiarz. Czerwone słońce

Autor: Paulina Hendel

Wydawnictwo:Czwarta strona

Ilość stron: 432

Ocena: 8/10

Niedawno skończyłam czytać pierwszy tom „Żniwiarza” i będąc nadal pod wpływem tej książki postanowiłam sięgnąć po drugi tom. A zaglądając na stronę lubimyczytac.pl odkryłam, że będzie też tom trzeci.

Trudno jest napisać zarys fabuły bez spoilerów. Ja czytając część pierwszą, popełniłam ten błąd i spojrzałam na opis zamieszczony na końcu tomu drugiego. Spowodowało to, że już wiedziałam, jak zakończy się „Pusta noc” i lekko mnie to zniechęciło do czytania. Zatem ja nie będę tutaj opisywała fabuły. Jeżeli ktoś chce sobie zepsuć radość z czytania „Pustej nocy” to opis fabuły będzie na stronie księgarń, które mają tę książkę w sprzedaży. Mogę tylko powiedzieć, że druga część jest równie dobra jak pierwsza, a moim zdaniem nawet lepsza.

Mnie się o wiele bardziej podobało „Czerwone słońce” od „Pustej nocy”. Jest w niej to, czego brakowało mi w poprzedniej części, czyli duża ilość nawich. I to całkiem nowych. Oprócz bezkosta, spaleńca czy zmory poznajemy między innymi wieszczego, brzeginie i błędy. Dzięki czemu nasz bestiariusz się powiększa.
Oprócz znanych już nam bohaterów, którzy dbają o bezpieczeństwo ludzi i walczą z potworami, pojawia się tutaj cała plejada nowych postaci. Okazuje się, że nagle Wiatrołom stał się całkiem popularnym miasteczkiem i wszystkie drogi prowadzą do niego. Poznajemy Janinę, siostrę Jadwigi i jej dwóch wnuków. Charakter kobiety jest zupełnie inny niż jej siostry. I choć jej postać jest bardzo irytująca, to niestety jest też bardzo prawdziwa. Magda, choć i tak jest porywcza i pyskata, teraz stała się już totalnie nieznośna i egoistyczna. Rości sobie prawo do zemsty na Pierwszym, nie rozumiejąc, że nie jest jedyną jego ofiarą. Mocno mnie drażniła jej postawa, choć nadal jej kibicowałam.
Coraz bardziej intrygującą postacią w powieści jest cienisty i jego niejasne zamiary. Przewijał się już w pierwszej części, towarzyszy nam w drugiej, czy w końcu w trzeciej dowiemy się po czyjej stronie stoi?
Jest kilka niewyjaśnionych spraw związanych ze żniwiarzami, na które na razie nie znalazłam odpowiedzi. Może się one wyjaśnią w trzecim tomie, a może nie, ale książka wciąga i ja już nie mogę się doczekać co wydarzy się w „Trzynastym księżycu”.